تبيين نشاط اجتماعي در بين اقوام و رابطه آن با هويت جمعي (مطالعه موردي اقوام آذري، کرد و لر)

نشاط اجتماعي پديده اي ضروري درهرجامعه مي باشد. نشاط اجتماعي براي تقويت بسياري از مولفه هاي رشد اجتماعي مانند اميد اجتماعي، اعتماد اجتماعي و .... مفيد خواهد بود. چرا که يکي از اصلي ترين نيازهاي جوامع امروزي است. هدف مقاله، دست يافتن به ميزان نشاط اجتماعي در بين سه قوم ايراني (آذري، کرد و لر) مي باشد. بررسي اين اقوام در 3 شهر تبريز، نقده و شهرکرد انجام شده است. در بررسي چارچوب نظري محققان فرضيه ها را بر مبناي نطريه هاي بلومر، بورديو و دورکيم تدوين نموده اند. روش مورد استفاده پيمايش بوده و با فرمول کوکران 450 نمونه از جامعه آماري ذکر شده، انتخاب شدکه نمونه گيري چندمرحله اي يعني نمونه گيري خوشه اي و تصادفي ساده مبناي کار قرار داده شد. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد که ميزان نشاط در ميان اقوام متفاوت بوده و ميانگين آن 21.90 مي باشد و بيشترين مقدار مربوط به قوم آذري مي باشد. متغيرهاي رابطه اجتماعي، هويت محلي و ملي در ارتباط با ميزان نشاط قرار گرفته و نتايج تحليل رگرسيوني نشان داد که متغير هويت محلي بيشترين ارتباط با ميزان نشاط داشته است. سپس هويت ملي و بعد هم رسانه بيشترين ارتباط را با متغير وابسته داشته اند. در صورتي که متغير روابط کمترين رابطه را با متغير وابسته در مدل رگرسيوني نشان داده است. اما نکته مهمتر اين که عدد 0.63 در سمت راست متغير وابسته نشان دهنده ضريب عدم تعيين است که مشهور به psi است و اگر اين عدد را از 1 کم کنيم، ضريب تعيين مدل به دست مي آيد. 0.37=0.62-1 يعني37 درصد از متغير وابسته يعني نشاط اجتماعي توسط اين مدل تبيين شده است و اين نشانگر برازش خوب مدل مي باشد.