برجسته سازي دستوري-معنايي يکي از مشکلترين حوزه ها در يادگيري زبان انگليسي به عنوان زبان خارجي و در فرآيند ترجمه از آن زبان است. دليل اصلي اين دشواري از اين حقيقت سرچشمه مي گيرد که معمولأ زبان هاي مختلف، برجسته سازي را به صورت هاي مختلف و به کمک ابزار زباني گوناگون انجام مي دهند. پژوهش حاضر مي کوشد که به شيوه تقابلي به بررسي مضامين تجربي (موضوعي) بين فردي و متني در نمونه داستان هاي کوتاهي به زبان هاي انگليسي و ترکي آذري بپردازد بويژه پژوهش هاي حاضر برآن است که روشن کند آيا 3 نوع مضمون نام برده، در دو زبان مورد بحث کاربردهاي مشابهي دارند يا خير. براي مشخص نمودن ويژگي هاي برجسته سازي در متون داستاني بر مبناي کندوکاو عملي، الگوي نظري هليدي (2002) در دو داستان کوتاه پياده و مورد استفاده قرار گرفته است. يافته هاي پژوهش نشان داد که بسامد کاربرد مضامين موردبحث در زبان هاي انگليسي و ترکي آذري به ترتيب از بيشترين به کمترين: تجربي، متني و بين فردي است. اميد است که يافته هاي پژوهش حاضر براي زبانشناسي نظري و کاربردي سودمند بوده باشد.