سنجش درجه توسعه يافتگي صنعتي در مناطق مرزي ايران (مطالعه موردي: شمال غرب کشور، شهرستان هاي جنوبي استان آذربايجان غربي)

پديده تفاوت هاي منطقه اي در فرآيند توسعه ملي، يک زمينه اصلي در سياستگذاري و برنامه ريزي توسعه به شمار مي آيد. اين امر زماني مصداق پيدا مي کند که پديده قطبي شدن توسعه در منطقه يا مناطق توسعه يافته ادامه مي يابد و به ايجاد شکاف درآمد سرانه ميان آنها و ساير مناطق کشور منجر مي گردد. اين امر (تفاوت هاي منطقه اي) در شهرستان هاي جنوب استان آذربايجان غربي باعث گرديد تا توسعه يافتگي و توسعه نيافتگي بين شهرستان هاي اين محدوده را با استفاده از آمارهاي رسمي و مدل آماري تاکسونومي عددي مورد ارزيابي قرار داده و به سطح بندي آنها بپردازيم و از 8 شاخص، که نشان دهنده توسعه صنعتي هستند براي سطح بندي اين شهرستان ها استفاده گرديد. مهمترين نتيجه پژوهش که مي توان به آن اشاره کرد اين است که؛ نزديکي به مرزهاي بين المللي تاثيري بر ميزان توسعه يافتگي آنها نداشته است و تفاوت هاي قومي و زباني عامل تعيين کننده سطح توسعه يافتگي در اين شهرستان ها است.