از چالشهاي پيش روي برنامه ريزي شهري در ايران مباحث مربوط به پايداري و توسعه پايدار شهري است. عوامل گوناگوني وجود دارند که توسعه پايدار شهري را تحت تاثير قرار مي دهند که يکي از اين عوامل مي تواند گردشگري و پيامدهاي حاصل از آن باشد. بررسي جامع پيامدهاي گسترش گردشگري در يک منطقه شهري مستلزم بررسي آن در قالب توسعه پايدار شهري است. در سالهاي اخير شهرستان هشترود بعنوان يک مقصد گردشگري مطرح بوده که تحت تاثير پيامدهاي اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي حاصل از توسعه گردشگري قرار گرفته که تاثير عمده اي بر پايداري شهري شهر هشترود داشته است. در اين پژوهش ضمن بررسي مفاهيم گردشگري پايدار، توسعه پايدار شهري اثرات و پيامدهاي گردشگري بر توسعه پايدار شهري شهرستان هشترود مورد بررسي قرار گرفته است. روش تحقيق اين مقاله مبتني بر روش توصيفي تحليلي است، به منظور جمع آوري اطلاعات از دو روش اسنادي و ميداني استفاده شده است. در اين پژوهش جامعه آماري ساکنين و مسوولين شهرستان هشترود مي باشد که بمنظور تعيين حجم نمونه از روش کوکران استفاده شده است. حجم نمونه بدست آمده 291 نفر بوده که توزيع پرسشنامه ها بصورت تصادفي انجام گرفته شده است. يافته هاي حاصله که بر اساس نظر مردم و مسوولين گردآوري شده حاکي از آن است که عليرغم اثرات عموما مثبت اقتصادي در برخي جنبه هاي اجتماعي و اغلب جنبه هاي زيست محيطي پيامدهاي منفي بوده که به اشکال گوناگون به ناپايداري شهري منطقه کمک مي کند.