شناسايي و تحليل خوشه گردشگري در شهر شيراز با استفاده از مدل بسط يافته پورتر

راهبرد توسعه خوشه اي يکي از الگوهاي موفق سازماندهي بنگاههاي کوچک و متوسط است که قريب به سه دهه بيشترين نقش را در توسعه منطقه اي کشورهاي مختلف ايفا نموده است. اين مقاله ابتدا به بررسي ادبيات نظري خوشه گردشگري پرداخته و با مبنا قراردادن مشخصه هاي چهارگانه خوشه يعني: تمرکز جغرافيايي، تمرکز بخشي، روابط همکاري و چالش ها و فرصت هاي مشترک کسب و کارهاي گردشگري به شناسايي و تحليل خوشه گردشگري در شهر شيراز پرداخته است. روش عمومي تحقيق اسنادي و ميداني بوده است. از فنون نسبت هاي مکاني و ماتريس همکاري به ترتيب براي تحليل تمرکز جغرافيايي و بخشي و روابط همکاري بين واحدهاي کسب و کار و از پرسشنامه و فرم هاي مخصوص مصاحبه براي تحليل چالش ها و فرصت هاي مشترک کسب و کارها بهره گرفته شده است. يافته ها نشان مي دهد، اقتصاد بخش گردشگري در شهر شيراز پايه بوده و از نسبت مکاني 1.12 برخوردار است، کسب و کارها داراي چالش ها و فرصت هاي مشترک هستند اما روابط همکاري بين بنگاهي و بين صنفي نسبتا ضعيف است. در پايان، راهبردهاي سياستگذارانه بر مبناي شرايط فعلي و فرصت هاي آتي براي توسعه خوشه گردشگري ارائه شده است.