کاربرد الگوريتم S-SEBI و سنجش از دور در براورد تبخير از سطوح پوشش گياهي (مطالعه موردي: استان اصفهان)

براورد تبخير- تعرق نيازي اساسي براي پايش آبشناسي و بوم شناسي، و مديريت منابع آب بوده و استفاده از سنجش از دور امکان پايش مداوم اين عامل را فراهم مي کند. جزء تبخير (EF: Evaporative Fraction)، عاملي است که براي ساده سازي استخراج مقادير تبخير- تعرق از طريق سنجش از دور با کاربرد روش S-SEBI به وسيله روئرينک و همکاران (2000) استفاده شده است. در اين تحقيق با استفاده از داده هاي ماهواره اي حرارتي و انعکاسي از سنجنده ماديس در سالهاي 2001 -2000 و 2005-2004 با گامهاي زماني 8 روزه، بر فراز استان اصفهان، مقادير جزء تبخير با ترسيم نمودار پراکنش نقطه اي بين مقادير دماي سطحي زمين و بازتابش سطحي به دست آمد. در اين تحقيق همچنين روشي ساده شده براي براورد بازتابش سطحي معرفي شده است. توزيع جغرافيايي مقادير جزء تبخير نشان داد در دوره تر 05-2004، به خصوص در نواحي غربي و مرکزي استان، جزء تبخير بطور معني داري (در سطح 0.01) از مقادير متناظر در دوره خشک بيشتر بود. اين مقادير با مقادير نمايه خيسي خاک در زمانهايي مشابه مقايسه گرديد، و رابطه خطي بين مقادير جزء تبخير و شاخص خيسي خاک با ضريب همبستگي حداقل 90 درصد مشاهده شد. بنابراين، مي توان از اين روش براي براورد تبخير- تعرق با الگوريتم S-SEBI به جاي الگوريتم پيچيده سبال به عنوان نمايه تعيين تنش کمبود آب استفاده کرد.