رابطه مهارت هاي مقابله اي با سلامت روان در ميان دانشجو معلمان زن

هدف اصلي اين مطالعه، تعيين رابطه بين «مهارت هاي مقابله اي» با «سلامت رواني» در ميان دانشجو معلمان زن نهادها و مراکز آموزش عالي شهر بوشهر در سال تحصيلي 88-89 بود. به همين منظور، نمونه اي 170 نفري از دانشجويان به شيوه تصادفي ساده انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها دو ابزار معتبر پرسشنامه مقابله فراکنشي گرين گلاس و پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ بکار گرفته شد. بمنظور تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه، استفاده شد. تحليل همبستگي نشان داد که بين مقياس هاي پرسشنامه مهارت هاي مقابله اي و سلامت رواني و خرده مقياس هاي آن رابطه معکوس معني دار وجود دارد. همچنين، تجزيه و تحليل رگرسيون آشکار کرد که مهارت مقابله بيش فعال مهمترين پيش بيني کننده سلامت رواني و خرده مقياس هاي آن (نشانه هاي جسماني، اضطراب و بي خوابي)؛ مهارت مقابله عقلاني مهمترين پيش بيني کننده ناکارآمدي اجتماعي و مهارت مقابله پيشگيرانه مهمترين پيش بيني کننده افسردگي شديد آزمودني ها بوده است.