روند بين المللي سازي برنامه هاي درسي با رويکرد آموزش از دور در آموزش عالي ايران

اين مطالعه، با رويکردي توصيفي-پيمايشي، با هدف بررسي روند و ابعاد فرايند بين المللي سازي برنامه هاي درسي با رويکرد آموزش از دور، در آموزش عالي ايران، ضمن بررسي دلايل ضرورت اين امر، به شناسايي عوامل، شرايط، منابع، امکانات، تنگناها، فرصت ها و راهبردهاي مناسب براي آن پرداخته است. در اين راستا با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي – طبقه اي و استفاده از فرمول ککران، 543 نفر از اساتيد و دانشجويان ايراني و خارجي در 5 دانشگاه شهر تهران به تکميل پرسشنامه اي در طيف ليکرت مرکب از 8 پرسش و 96 گويه پرداخته اند. پس از تحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري t تک گروهي، رتبه بندي فريدمن و تحليل واريانس، بر اساس نتايج، براي همگامي با روند جهاني شدن و شناساندن فرهنگ و تمدن ايراني به جهانيان، بين المللي سازي برنامه هاي درسي در آموزش عالي امري ضروري است و رويکرد آموزش از دور، به واسطه انعطاف پذيري بالا و گذر از مرزهاي جغرافيايي، سياسي، اقتصادي و فرهنگي، مي تواند راهبردي اثر گذار در اين فرايند بشمار رود. از مهم ترين عوامل اثر گذار بر موفقيت فرايند بين المللي سازي برنامه هاي درسي با رويکرد آموزش از دور در آموزش عالي ايران، مي توان به گسترش همکاري هاي بين المللي دانشگاهها، گسترش استفاده از زبان بين المللي در تدريس، تجديد نظر در قوانين جاري و شفاف سازي آن ها، توسعه منابع مالي، انساني و زير ساخت هاي تکنولوژيک لازم، بهره برداري از فرصت تشابهات فرهنگي و تعداد زياد متقاضيان ادامه تحصيل در سطح منطقه، انتخاب موضوع هاي درسي مناسب و لحاظ کردن رويکرد تبديل شونده در عناصر برنامه درسي يا تغيير در پارادايم هاي فکري ياددهندگان و يادگيرندگان به واسطه تغيير اساسي در آنچه تدريس مي شود و چگونگي تدريس آن اشاره کرد.