امکان سنجي استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازي در دانشگاه آزاد اسلامي

هدف اين پژوهش، امکان سنجي استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازي در دانشگاه آزاد اسلامي از ديدگاه اعضاي هيات علمي منطقه 3 بود. تحقيق حاضر، به روش پيمايشي انجام شد. جامعه مورد مطالعه، كليه اعضاي هيات علمي تمام وقت و نيمه وقت 20 واحد دانشگاهي منطقه سه به تعداد 1523 نفر بودند که بر اساس جدول کرجسي و مورگان تعداد 310 نفر اعضاي هيات علمي به روش تصادفي طبقه اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها، پرسشنامه اي محقق ساخته 41 گويه اي بر اساس مقياس ليکرت بود كه پس از تعيين روايي و محاسبه پايايي آن به ميزان 0.86 به اجرا درآمد. جهت تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي (آنووا و شفه، و كالموگروف- اسميرنف و كروسكال واليس) استفاده شد. نتايج نشان داد که بين شرايط و امكانات استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازي در واحدهاي دانشگاهي مورد تحقيق، تفاوت معناداري وجود دارد. از طرفي تفاوت معناداري ميان واحدهاي دانشگاهي منطقه 3 از نظر زمينه هاي کاربردي نظام آموزش ضمن خدمت مجازي وجود ندارد و عمدتا در پاسخ دهي به سوال دوم، آزمودني ها اتفاق نظر داشتند. در پاسخ به سوال سوم پژوهش، پس از شناسايي موانع استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازي، نتيجه گيري شد كه تفاوت معناداري ميان واحدهاي دانشگاهي منطقه 3 از نظر موانع استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازي وجود دارد. در پاسخ به سوال چهارم پژوهش، پس از شناسايي عوامل تسهيل کننده استقرار نظام آموزش ضمن خدمت مجازي نتيجه گيري شد كه تفاوت معناداري ميان واحدهاي دانشگاهي منطقه 3 وجود دارد.