تحقيق حاضر به منظور بررسي عوامل موثر بر عملكرد شغلي آموزشگران هنرستان هاي كشاورزي استان تهران انجام گرفته است. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي است. افراد تحت پژوهش آن شامل آموزشگران (تخصصي، عمومي) هنرستان هاي کشاورزي استان تهران بود (N=91) که با استفاده از نمونه گيري تصادفي با انتساب متناسب و آماره كوكران 49 نفر از آنان به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند و پرسشنامه ها متناسب با تعداد آموزشگران هنرستان هاي كشاورزي توزيع شد. ابزار تحقيق پرسشنامه اي محقق ساخته بود كه روايي محتوايي آن بر اساس نظر پنج نفر از متخصصان ترويج و آموزش كشاورزي دانشگاه تهران و تربيت مدرس تاييد و پايايي آن با استفاده از فرمول آلفاي كرونباخ به تفكيك مولفه هاي تحقيق 0.94 – 0.82 محاسبه گرديد. نتايج حاكي از آن است كه عملكرد شغلي 75 درصد از آموزشگران متوسط و بالا بود. نتايج حاصل از تحليل همبستگي نشان داد كه بين مهارت حرفه اي، رضايت شغلي و ويژگي هاي حرفه اي آموزشگران با ميزان عملكرد شغلي آنان رابطه مثبت و معني داري وجود دارد (p<0.01) در حالي که بين سن و عملکرد شغلي آموزشگران رابطه منفي و معني داري ديده شده است .(p<0.05) يافته هاي حاصل از تحليل رگرسيون مبين آن است كه متغيرهاي ميزان ويژگي هاي حرفه اي، رضايت شغلي و مهارت حرفه اي آموزشگران تبيين كننده 81.3 درصد از تغييرات متغير وابسته تحقيق مي باشند. بنابراين، بهبود مهارت ها و ويژگي هاي حرفه اي آموزشگران و فراهم نمودن شرايط لازم به منظور افزايش رضايت شغلي آنها از عوامل تاثيرگذار در ارتقاي سطح عملكرد شغلي آنها و به تبع آن، بهبود فرآيند يادگيري فراگيران است.