به منظور ارزيابي منابع ژنتيكي گياهي تحمل به تنش خشكي، آزمايشي با 15 ژنوتيپ جو در سال زراعي 1387 در دو شرايط آبياري و تنش خشكي (هر 30 روز يك نوبت)، در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در مزرعه ايستگاه تحقيقات كشاورزي خوي اجرا شد. در اين آزمايش برخي صفات فيزيولوژيك و مورفولوژيك اندازه گيري شدند. تجزيه واريانس ساده براي هر يك از آزمايش ها و تجزيه مركب آنها نشان داد كه اختلاف معني داري بين كليه صفات به جزء صفات طول ريشك و تعداد روز تا جوانه زني وجود داشت. علاوه بر آن اثر متقابل ژنوتيپ با شرايط محيطي براي كليه صفات به غير از طول ريشك، طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، تعداد پنجه هاي بارور و ارتفاع گياه معني دار شد. عملكرد دانه ژنوتيپ شماره 15 (بومي سكمن آباد خوي)، 14 (محلي خوي) و 3(unionRihan /Algr) برتر از ساير ژنوتيپ ها بود و ژنوتيپ هاي ديگر در رتبه بعدي قرار گرفتند. ژنوتيپ شماره 12 (كارون - كاليفرنيا) در هر دو محيط به عنوان ژنوتيپ ضعيف ارزيابي گرديد. بررسي رابطه بين عملكرد آبي و عملكرد خشكي و شاخص (STI)، ميانگين هندسي (G.M.P) و ميانگين حسابي (M.P) براي شناسايي ژنوتيپ هاي متحمل به خشكي نشان داد كه ژنوتيپ شماره 15 (بومي سكمن آباد خوي) در هر دو آزمايش هم از لحاظ عملكرد دانه و هم از لحاظ شاخص هاي تحمل به تنش خشكي برتر از ساير ژنوتيپ ها بود.