اثر تنش اسمزي بر شاخص هاي جوانه زني بذور دو گياه دارويي سياهدانه (Nigella sativa) و ماريتيغال (Silybum marianum) (مقاله کوتاه)

ارزيابي تحمل به شوري و کم آبي گياهان دارويي، به منظور كشت در مناطق خشک و شور، از اهميت ويژه اي برخوردار است. تنش هاي محيطي، به ويژه خشكي و شوري بيش از عوامل ديگر موجب كاهش توليدات زراعي در سطح جهان مي گردند. انتخاب گياهان مقاوم به خشکي در مراحل جوانه زني، روشي كم هزينه و مطمئن جهت صرفه جويي در زمان محسوب مي شود. به همين منظور آزمايشي جهت بررسي اثر تنش اسمزي، بر شاخص هاي جوانه زني بذور سياهدانه و ماريتيغال، در قالب طرح كامل تصادفي با چهار تكرار در آزمايشگاه تکنولوژي بذر دانشگاه ياسوج در سال 1387 انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل، سطوح پتانسيل هاي اسمزي صفر (شاهد)، 2.4-،4.8 -،7.2 – 9.7 - بار، که با استفاده از پلي اتيلن گلايکل 6000 تهيه گرديد. نتايج نشان داد که درصد و سرعت جوانه زني، طول ريشه چه و ساقه چه و وزن خشك ريشه چه و ساقه چه گياهان مورد مطالعه با کاهش پتانسيل اسمزي کاهش يافت. تا پتانسيل اسمزي 4.8- بار سياهدانه مقاومت بهتري نسبت به ماريتيغال از خود نشان داد؛ اما از سطح4.8 - بار به بالا، با توجه به کاهش شديد مولفه هاي رشد و جوانه زني در سياهدانه، گياه ماريتيغال مقاومت بهتري نشان داد. در شرايط بسيار خشک، گياه ماريتيغال داراي درصد و سرعت جوانه زني پايين تري نسبت به سياهدانه مي باشد؛ اما به دليل داشتن ريشه چه و ساقه چه هايي طويل تر با وزن خشک بالاتر نسبت به سياهدانه بقا و رشد آن در شرايط بسيار خشک بيشتر است.