اثر تنش خشكي طي مراحل مختلف نموي بر ميزان تثبيت زيستي نيتروژن در ژنوتيپ هاي نخود

به منظور بررسي اثر تنش خشكي در مراحل مختلف نموي ژنوتيپ هاي نخود بر ميزان تثبيت نيتروژن، آزمايشي در سال زراعي 8-1387 در ايستگاه تحقيقات كشاورزي ساعتلوي اروميه اجرا گرديد. آزمايش به صورت اسپليت پلات در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار انجام شد كه در آن، رژيم هاي رطوبتي به عنوان عامل اصلي در چهار سطح شامل تيمار شاهد، اعمال تنش خشكي در مراحل گل دهي، غلاف بندي و دانه بندي و چهار ژنوتيپ نخود به عنوان عامل فرعي شامل ILC482، پيروز، كاكا و قزوين در نظر گرفته شدند. تنش خشكي اثر معني داري بر درصد نيتروژن بوته، تعداد گره ريشه، وزن خشك ريشه، وزن خشك گره، عملكرد دانه، ماده خشك كل، تعداد غلاف در بوته و وزن صد دانه داشت. ژنوتيپ ها از نظر صفات مورد بررسي، اختلاف آماري بسيار معني داري (P£0.01) داشتند. حساس ترين مرحله در تثبيت نيتروژن، وقوع تنش خشكي در مرحله گل دهي بود. ارقام قزوين و پيروز از لحاظ تثبيت نيتروژن در مواجهه با تنش خشكي در مراحل مختلف نموي به ترتيب كمترين و بيشترين كاهش را نسبت به شرايط بهينه رشد داشتند. ارقام پيروز و كاكا به ترتيب کمترين و بيشترين عملکرد دانه را توليد کردند. بررسي ضرايب همبستگي ساده صفات وابسته به تثبيت نيتروژن در شرايط بدون تنش و تنش خشكي در مراحل گل دهي و دانه بندي نشان داد كه، بيشترين ضرايب همبستگي مثبت و معني دار ( (P£0.01بين تعداد گره ريشه با وزن خشك گره و در تيمار تنش خشكي در مرحله غلاف بندي، بيشترين ضريب همبستگي مثبت و معني دار ((P£0.01 بين تعداد گره ريشه با وزن خشك ريشه بودند.