تاثير و نفوذ رمانتيک هوگو، موسه و لامارتين بر افسانه نيما

نيما در اوان جواني و آغاز شاعري تحت تاثير مکتب ادبي رومانتيسم فرانسه بوده و افسانه وي پيشاهنگ رمانتيسم در زبان فارسي است.
چند صدايي بودن منظومه «افسانه»، هويت مرموز و ناشناخته آن، عشق رمانتيک، بدوي پسندي، ابهام هنري، طبيعت گرايي و انعکاس احساسات انساني در آن، عشق رمانتيک و اظهار ملال و خستگي از آن، فرم و محتواي تازه، پناه بردن به خاطرات گذشته و احساسات اندوه بار، داشتن ساختار ارگانيک، برخورداري از بافت و شکل بلند آن هم چون منظومه هاي بلند رمانتيسم اروپايي مهم ترين عناصر رمانتيک اين شعر محسوب مي شود.
«افسانه» را مي توان از عالي ترين نمونه شعر رومانتيک در ادبيات معاصر فارسي محسوب کرد. اين اثر از حيث فرم و محتوا همساني بسياري با مکتب ادبي رومانتيک فرانسه دارد. مقاله حاضر به منظور بررسي نشانه هاي مکتب رومانتيک هوگو، موسه و لامارتين در افسانه نيما با روش کتابخانه اي نوشته شده است. نگارنده پس از استخراج شواهدي از همساني افسانه با آثار اين سه تن از سردمداران مکتب رومانتيک، با استفاده ازروش تحليل محتوا و فرم به طبقه بندي، توصيف و بيان مطالب پرداخته است.