جابه جايي تقويت شده عضلات عمودي همراه با تزريق توکسين بوتولينوم حين عمل در فلج کامل و مزمن عصب شش

هدف: ارزيابي اثر جابه جايي تقويت شده عضلات عمودي همراه با تزريق توکسين بوتولينوم به عضله راست داخلي در درمان فلج زوج شش.
روش پژوهش: طي يک دوره 10 ساله (1390-1389)، بيماران با فلج کامل و مزمن زوج شش مورد عمل جابه جايي تقويت شده عضلات عمودي به طرف عضله راست خارجي قرار گرفته و حين عمل، 12.5 واحد بين المللي از توکسين بوتولينوم (ديسپورت) به عضله راست داخلي (MR) تزريق شد. اين بيماران حداقل به مدت 6 ماه پي گيري شدند. در اين بيماران مشخصات جمعيت شناسي مانند علت، جنس، سن و يافته هاي قبل و بعد از عمل شامل ميزان انحراف، محدوديت ابداکشن، نياز به عمل مجدد و عوارض احتمالي مورد تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: تعداد 29 بيمار که 5 مورد از آن ها دو طرفه بودند، وارد مطالعه شدند. شايع ترين علل فلج، ضربه (48 درصد) و موارد مادرزادي نامشخص (31 درصد) بودند. چهارده بيمار (49.3 درصد) زن و 15 بيمار (51.7 درصد) مرد بودند. ميانگين سني بيماران 19.8±26.5 سال بود. انحراف قبل از عمل 17.5±45 پريسم ديوپتر بود که پس از عمل به 13.2±-3.1 پريسم ديوپتر کاهش يافته بود. ميزان اثر اصلاحي 17.7±48.1 پريسم ديوپتر بود. محدوديت ابداکشن قبل و پس از عمل به ترتيب 1.1±-4.4 و 0.9±-1.8 بود. ميزان انحراف باقي مانده در 76 درصد موارد در محدوده 10 پريسم ديوپتر بود. چهار نفر (13.7 درصد) دچار هيپوتروپي شدند. از 19 بيمار که انحراف قبل از عمل آن ها برابر يا کم تر از 45 پريسم ديوپتر بود، 4 نفر مبتلا به اگزوتروپي Consecutive شدند. هيچ گونه عارضه ايسکمي سگمان قدامي مشاهده نشد.
نتيجه گيري: تزريق هم زمان توکسين بوتولينوم همراه با جابه جايي تقويت شده، روشي درماني در فلج کامل و مزمن عصب شش مي باشد. در انحراف هاي کم تر از 45 پريسم ديوپتر احتمال اصلاح بيش از حد وجود دارد.