بررسي شيوع سندرم فرسودگي شغلي (Burn Out) و عوامل مرتبط با آن در دندانپزشکان عضو هيات علمي دانشکده دندانپزشکي دانشگاه آزاد اسلامي تهران در سال 1387

زمينه و هدف: دندانپزشکان به طور قابل ملاحظه اي در معرض عوامل استرس زا قرار دارند که مي تواند منجر به فرسودگي شغلي گردد. هدف از اين مطالعه بررسي شيوع سندرم فرسودگي شغلي و عوامل مرتبط با آن در اعضاي هيات علمي دانشکده دندانپزشکي دانشگاه آزاد اسلامي تهران در سال 1387 مي باشد.
روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي - تحليلي، 99 نفر از اعضاي هيات علمي دندانپزشک دانشگاه آزاد اسلامي تهران با پرسشنامه اي مشتمل بر ده سوال از مشخصات دموگرافيک و شغلي و 22 سوال که پرسشنامه فرسودگي شغلي مازلاک است، مورد ارزيابي قرار گرفتند. اين پرسشنامه در ابعاد کفايت شخصي و مسخ شخصيت و خستگي هيجاني نمره گذاري گرديد. نمرات نهايي بر اساس نمره استاندارد، در سه گروه پايين، متوسط و بالا دسته بندي و آناليز نمونه ها با تست آماري رگرسيون خطي با روش Enter انجام شد.
يافته ها: از جنبه فراواني در بعد کفايت شخصي، %19.1، در بعد مسخ شخصيت، 7% و در بعد خستگي هيجاني، 4% افراد سطح بالايي از فرسودگي شغلي را نشان دادند. متغيرهاي مدت اشتغال به دندانپزشکي و تعداد ساعات کار در هفته، از نظر آماري ارتباط معني داري با فرسودگي شغلي نداشتند (p>0.05).
نتيجه گيري: ميانگين نمره کل اعضاي هيات علمي دندانپزشک دانشگاه آزاد اسلامي تهران در مقايسه با ميانگين هاي استاندارد فرسودگي شغلي، ميزان پاييني از فرسودگي شغلي را نشان مي دهد.