نظريه مسووليت اجتماعي، حلقه مفقوده استعاره سازمان به مثابه رسانه

براي شناخت پديده ها، يکي از بهترين راهکارها استعاره سازي است که در آن فرايند، براي تبيين هر پديده اي لازم است وجه شباهت آن را با پديده ديگري که شناخته شده تر است، بررسي کرد. دانشمندان علم مديريت براي شناسايي سازمان استعاره هاي زيادي را مطرح کرده اند، از جمله اينکه سازمان را به مثابه ماشين، موجود زنده، فرهنگ، بوم نقاشي و ... تلقي کرده اند. در اين مقاله، نويسنده سازمان را به مثابه رسانه دانسته است. اما مهم ترين وجه اين تمثيل را در مسووليتي مي داند که براي رسانه و سازمان در قبال اجتماع متصور است. البته بايد توجه داشت که آسيب جدي نگاه استعاري همانا آن است که بگوييم «اين است و جز اين نيست»، زيرا در شناخت يک پديده هم ديد جزئي نگر شايستگي دارد و هم ديد کلي نگر بايستگي. لذا هميشه مجموعه اي از استعاره ها، ما را در شناخت يک پديده از جمله سازمان تکافو خواهد کرد. اين مقاله در پي آن است تا در نگاهي استعاري، سازمان را به مثابه رسانه تلقي کند. اما آن واسطي که اين استعاره را سامان مي دهد، همانا نظريه مسووليت اجتماعي است.