پيش بيني وابستگي به سيگار در مردان از طريق ابعاد شخصيت در الگوي هفت عاملي کلونينجر

اين پژوهش با هدف پيش بيني وابستگي به سيگار از طريق ابعاد شخصيت در الگوي هفت عاملي کلونينجر در مردان اجرا شد. روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري پژوهش را مردان سيگاري در شهر قزوين تشکيل دادند، که از ميان آنها 151 نفر به صورت در دسترس (سهل الوصول) انتخاب شدند. ابزارهاي سنجش، شامل سياهه وابستگي به نيکوتين (TTURC، سازمان بهداشت جهاني، 1994) و پرسشنامه سرشت- منش کلونينجر (کلونينجر و همکاران، 1994) بود. داده ها با استفاده از تحليل مميز و تحليل رگرسيون چندگانه تحليل گرديد. نتايج نشان داد که خودراهبري مهمترين پيش بيني کننده شخصيتي تشخيص وابستگي به سيگار است (P<0.05). نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نيز نشان داد که از هفت بعد اصلي شخصيت، اجتناب از آسيب و خودراهبري به عنوان مهمترين پيش بين هاي شدت وابستگي به سيگار هستند (P<0.05). همچنين نتايج نشان داد که خودراهبري هم ممکن است در پيش بيني تشخيص وابستگي به سيگار و هم در پيش بيني شدت وابستگي نقش تعيين کننده اي داشته باشد (P<0.05)، اما بعد اجتناب از آسيب تنها شدت وابستگي به سيگار را پيش بيني مي کند (P<0.05)، و در پيش بيني تشخيص وابستگي به سيگار نقش معناداري ندارد.