مقايسه تاثير روش هاي پيشگيري از سوءمصرف مواد بر تکانشگري و راهبردهاي مقابله اي دانش آموزان پسر

اين پژوهش با هدف مقايسه تاثير روش هاي پيشگيري از سوءمصرف مواد به روش آموزش شناختي رفتاري، اجتماعي، آموزش مهارت هاي زندگي، ارائه پوستر و ارسال پيام کوتاه بر بهبود راهبردهاي مقابله اي و کاهش تکانشگري دانش آموزان به مرحله اجرا در آمد. پژوهش از نوع پژوهش هاي شبه آزمايشي، و جامعه آماري دانش آموزان پسر تحت پوشش کميته امداد خميني (ره) بودند که از ميان 150 نفر به صورت تصادفي انتخاب و در چهار گروه آزمايش و يک گروه گواه (هر گروه 30 نفر) قرار گرفتند. هر يک از شرکت کنندگان در پنج گروه، طي مراحل پيش آزمون و پس آزمون مقياس راهبردهاي مقابله اي (موس و بلينگ، 1981) و مقياس تکانشگري (بارت و همکاران، 2004) را تکميل کردند. چهار گروه آزمايش مداخله هاي زير را دريافت نمودند: گروه 1، تعداد 10 جلسه آموزش شناختي- رفتاري، اجتماعي، هر جلسه به مدت 120 دقيقه. گروه 2، تعداد 10 جلسه آموزش مهارت هاي زندگي، هر جلسه 120 دقيقه. گروه 3، تعداد 40 پوستر به مدت 10 دقيقه. داده ها از طريق تحليل کوواريانس چندمتغيري تحليل شد. نتايج نشان داد که روش هاي پيشگيري بر بهبود راهبردهاي مقابله اي و تکانشگري دانش آموزان موثر است (P<0.01). همچنين نتايج آزمون تعقيبي کمترين تفاوت معنادار (LSD) بيانگر آن بود که چهار روش پيشگيري، با ميزان متفاوت تاثير، بر بهبود راهبردهاي مقابله اي و بر کاهش تکانشگري (بجز ارائه پوستر) موثر هستند (P<0.05).