به منظور تاثير و ارتباط اينتروال بر تعداد ضربان قلب، زمان فعاليت و استراحت دانشجويان كلاس تربيت بدني كه در حال گذراندن واحد يك تربيت بدني عمومي بوده اند، به مدت 6 هفته به اجراي يك برنامه تمريني تناوبي كه بر درگيري دستگاه بي هوازي تأكيد داشت و از تمرينات تناوبي بي هوازي فاكس اقتباس شده بود، پرداختند. آزمودنيها قبل و بعد از تمرينات 6 دقيقه بر روي چرخ كارسنج ركاب زدند. با اندازه گيري ضربان قلب و با استفاده از نوموگرام استراند ميزان VO2max هر آزمودني تعيين شد. نتايج كاهش معني دار تعداد ضربان قلب زمان فعاليت و استراحت و افزايش VO2max آزمودنيها را نشان داد.