بررسي افسردگي در مبتلايان به پسوريازيس مراجعه كننده به بيمارستان هاي لقمان و بوعلي در سال 81-1380

سابقه و هدف: پسوريازيس يك بيماري شايع ژنتيكي و التهابي و پروليفراتيو پوست است كه به علت ازمان بيماري و تغيير شكل پوستي باعث انزواي بيماران مي شود. با توجه به گزارشات مربوطه به شيوع و شدت افسردگي و عوامل مرتبط با بروز آن و نظر به اينكه توجه به افسردگي بيمار و حمايتهاي درماني و رواني مي توان راه گشاي بهبود وضعيت زندگي اين بيماران باشد، ميزان افسردگي در مبتلايان به پسوريازيس مراجعه كننده به بيمارستانهاي لقمان و بوعلي در سال 81-1380 مورد بررسي قرار گرفت.
مواد و روشها: تحقيق با طراحي توصيفي روي تعداد 50 بيمار مبتلا به پسوريازيس كه به درمانگاه مراجعه كردند و با تشخيص پسوريازيس داروهاي موضعي جهت كنترل بيماري پوستي مصرف مي كردند، صورت گرفت. افسردگي توسط روانپزشك و با استفاده از تست Beck مورد سنجش قرار گرفت. شيوع افسردگي و عوامل مرتبط با بروز آن تعيين گرديد.
يافته ها: 50 بيمار مورد بررسي، 36 نفر مرد و 14 نفر زن بودند. ميزان درگيري پوستي 28±5/47 درصد بود. طول مدت بيماري در 18 نفر كمتر از 5 سال و در 32 نفر بيشتر از 5 سال بود. 25 نفر سابقه فاميلي پسوريازيس داشتند. 26% فاقد افسردگي، 28% افسردگي خفيف و 18% درصد متوسط و 28% افسردگي شديد داشتند. 50% بيماران سابقه افسردگي داشته كه ميانگين مدت ابتلا 5/6±7/5 سال بود، همچنين 10 نفر داروي ضد افسردگي مصرف مي كردند.
نتيجه گيري و توصيه ها: به نظر مي رسد بيماران مبتلا به پسوريازيس افسردگي در سطوح متوسط تا شديد دارند. اين افسردگي در زنان مبتلا به پسوريازيس بيشتر از مردان است. بررسي افسردگي در اين بيماران توصيه مي شود.