سابقه و هدف: عفونت با ويروس هپاتيت (HCV) C در بيماران تحت درمان با همودياليز، عفونت شايعي بوده و كنترل بيماريهاي كبدي مرتبط با HCV يك موضوع بهداشتي مهم در اين بيماران مي باشد به طوري كه در حال حاضر بيماريهاي كبدي يكي از علل مهم مرگ در بيماران نارسايي كليوي (ESRD) تحت درمان با همودياليز مي باشد.
مواد و روشها: جهت بررسي شيوع عفونت HCV در بيماران تحت درمان با همودياليز و ريسك فاكتورهاي مربوطه، يك مطالعه Case series گذشته نگر روي 838 بيمار تحت درمان همودياليز در شهر تهران انجام شد. بيماران به صورت تصادفي به روش خوشه اي انتخاب شدند و از نظر HCBAb در خون محيطي با روش ELISA آزمايش شدند. سپس جهت حذف مثبت هاي كاذب تمام جوابهاي مثبت مجددا با روش ايمونوبلات RIBA بررسي شدند.
يافته ها: در نهايت 111 بيمار (13/2%) مبتلا به عفونت با HCV بودند. در آناليز يك متغيره، سابقه طولانيتر دياليز (P=0.000)، تعداد جلسات هفتگي بيشتر دياليز (P=0.03)، سابقه تزريق خون (P=0.03) و سابقه پيوند كليه قبلي (P=0.01) با شيوع بالاي HCV در بيماران همراه بودند. بعد از انجام آناليز چند متغيره، مشخص شد كه تنها ساقه طولاني دياليز (P=0.000) و سابقه تزريق خون (P=0.02) به عنوان عامل خطرساز در بيماران مطرح هستند. مقادير بيشتر تزريق خون با شيوع بالاتر HCV همراه بود.
نتيجه گيري و توصيه ها: به نظر مي رسد پيوند زود هنگام و اجتناب از تزريق خون تا حد امكان (با استفاده از اريتروپويتين در درمان كم خوني) دو روش مهم و عملي براي كاهش شيوع عفونت HCV در بيماران همودياليزي مي باشد.