راديوگرافي پانوراميك از روشهاي تشخيصي مهم در بين پرتونگارهاي دندان است كه با توجه به كاربرد روزافزون آن، بررسي ميزان دز دريافتي توسط اندامهاي بحراني در اين راديوگرافي ضروري به نظر مي رسد. در اين تحقيق دز جذبي چشمها، غدد پاروتيد طرفين و سه ناحيه تيروييدبراي 40 بيمار بزرگسال در سيستم پارانوميك از نوع پلانمكا (Planmeca) به دست آمد. بدين منظور دوزيمترهاي قرصي شكل ليتيم فلورايد (Lif) پس از كاليبره شدن، بر روي قسمتهاي فوق قرار گرفته دز ميانگين چشمها، غدد پاروتيد وتيروييد در دو مركز 1 و 2 به ترتيب به ميزان: 10.0 ± 91.5 و 7.3 ± 84.3 ، 54.3± 2723 و 72.4 ± 2657 ، 28.4 ±1514 و 40.0 ±1461 ميكروگري تعيين گرديد. با بررسي نتايج معلوم شد كه بين دزهاي دريافتي دو چشم، غدد پاروتيد دوطرف و سه ناحيه تيروييد اختلاف معناداري وجود ندارد (P>0.05) اين يافته با نحوه عملكرد سيستم پانوراميك قابل انتظار بود. از طرف ديگر با مقايسه نتايج مشاهده مي شود كه بين دزهاي هر سه اندام در دو مركز اختلاف معناداري وجود دارد (P<0.05) كه به نظر مي رسد به علت باركاري بيشتر مركز 1 و عدم انجام كاليبراسيون مجدد اين سيستم ها باشد. همچنين مقادير حاصل با حد دز تعيين شده براي چشم و تخمين هاي خطر بروز ناهنجاري در اندام ها كه توسط سازمانهاي بين المللي حفاظت پرتوي نظير كميسيون بين المللي حفاظت پرتوي (International Commission on Rediological Protection(ICRP) اعلام شده، اختلاف قابل ملاحظه اي را نشان مي دهد. لازم به ذكر است اگر چه دزجذبي اندامها در راديوگرافي پانوراميك در سطح پاييني قرار دارد، اما طبق اص به هر ميزان كم كه عقلا قابل دستيابي است (As Low As Reasonably) در حفاظت پرتوي و با توجه به احتمال تكرار اين آزمايش در فواصل زماني كوتاه، بايد برخي راهكارها مانند انجام كاليبراسيون سيستمهاي پانوراميك در دوره هاي مشخص را براي پايينتر نگهداشتن معقول دز اين نوع آزمايش در نظر داشت.