هماهنگي آنژين رز و شاهد الكتروكارديوگرافيك بيماري عروق كرونر در جمعيت شهري تهران: مطالعه قند و ليپيد تهران

مقدمه: پرسشنامه درد قلبي و لنگش متناوب رز، به طور شايع براي ارزيابي شيوع بيماري هاي عروق كرونر، در مطالعات بزرگ جامعه نگر و اپيدميولوژي به كار مي رود. شواهد دال بر آن است كه تفاوت هاي فرهنگي مي تواند تاثيراتي مهم بر اين پرسشنامه داشته باشد. هدف از اين مطالعه آن است كه هماهنگي بين پرسشنامه رز و داده هاي نوار قلبي كه تا حدودي عيني تر است، در يك جمعيت بالغ تهراني در قالب مطالعه قند و ليپيد تهران ارزيابي شد.
مواد و روشها: در مجموع 5539 فرد بالغ 30 ساله يا بالاتر در اين مطالعه وارد شدند. متوسط سني افراد 11.9±46.4 سال و نسبت زنان به مردان در اين مطالعه 1.23 بود.
يافته ها: يافته هاي الكتروكارديوگرافيك نشان داد كه شيوع بيماري عروق كرونر ممكن و محتمل پس از تعديل براي سن به ترتيب 1.1% و 9.3% بود. شيوع آنژين رز درجه 1 و 2، پس از تعديل براي سن، به ترتيب 1.7% و 7.5% بود. در كل، توافق مشاهده شده بين يافته هاي الكتروكارديوگرافيك بيماري عروق كرونر (هر سوي ممكن و محتمل) و آنژين رز (درجه 1 و 2) 84.9% وضريب كاپاي آن 0.07 بود (خطاي استاندارد= 0.02). توافق بين نتايج مثبت و منفي، كه به عنوان Ppos و Pneg محاسبه مي شوند، به ترتيب 0.15 و 0.92 بود. بيشترين هماهنگي در مردان 59-50 ساله و در مردان ديابتي مشاهده شد كه البته از لحاظ آماري ضعيف بود (ضريب كاپا 0.20).
نتيجه گيري :نتايج اين مطالعه نشان داد كه آنژين رز هماهنگي ضعيفي با بيماري عروق كرونر الكتروكارديوگرافيك داشت. در عين حال، مي توان نتيجه گيري كرد كه اين عدم توافق بيشتر در ميان نتايج مثبت به دست آمده از اين روش است و نتايج منفي هر دو درصد توافق خوبي دارد. بنابراين، پيشنهاد ميشود در مطالعه اپيدميولوژيك بزرگ، نتايج حاصل از پرسشنامه رز (آنژين رز) به ويژه در موارد مثبت با يك روش عيني تر مانند نوار قلبي تاييد شود.