سابقه و هدف: با توجه به شدت درد پس از توراكوتومي و عوارض شناخته شده آن و گزارشات مختلف از ميزان موفقيت آميز بودن كرايوآنالژزي و عدم گزارش تجربه به كارگيري آن در كشور ما و به منظور تعيين تاثير كرايو آنالژزي بر ميزان درد پس از توراكوتومي اين تحقيق روي مراجعين به بيمارستان مسيح دانشوري در سال هاي 81-1380 انجام گرفت.
مواد و روش ها: تحقيق به روش كارآزمايي باليني روي 60 بيمار داراي انديكاسيون توراكوتومي انجام گرفت. در خاتمه عمل به روش استاندارد بيماران به طور مساوي به دو گروه كرايو و شاهد تقسيم شوند.Freezing عصب با دستگاه مخصوص و به مدت 60 ثانيه با درجه حرارت 60- انجام شد. ميزان درد بر اساس معيارVisual Analoge Scale ، ميزان نياز به داروي مخدر (پتدين) برحسب نياز بيمار و نيز عوارض حسي در فواصل زماني مختلف بررسي و ثبت گرديد.ارزيابان و نيز بيماران به دليل اينكه در زمان بيهوشي كرايو شدند از گروه هاي درماني اطلاعي نداشتند. ميزان درد، عوارض حسي و ميزان داروي مصرفي در دو گروه مورد قضاوت آماري قرار گرفت.
يافته ها: ميانگين سني (± انحراف معيار) افراد گروه شاهد 15±41.3 و گروه مورد 16±41.9 سال بود. در زمان صفر در گروه شاهد 63.3 درصد درد با شدت 2 تا 3 و 36.7 درصد درد با شدت 4 تا 5 داشتند در حالي كه اين ارقام در گروه مورد به ترتيب 86.7 و 13.3 درصد بود (P<%0.05) در روزهاي بعد ميزان درد در گروه شاهد با اختلاف آماري معني داري بيشتر از گروه مورد بود و در روز هفتم پيگيري شدت درد صفر تا 1 در گروه شاهد به ميزان 13.3 درصد و شدت درد 2 تا 3 ميزان 86.7 درصد و در گروه مورد به ترتيب 83.3 و 16.7 درصد بود (P<0.00001) ميزان مصرف پتدين در روز اول در گروه شاهد 27±151.6 و در گروه مورد 48±87.5 ميلي گرم بود (P<0.001).
نتيجه گيري و توصيه ها: كرايو آنالژزي موجب كاهش درد پس از توراكوتومي مي شود و ميزان مصرف داروهاي مخدر را كاهش مي دهد. عوارض ناشي از آن ضعيف بوده و در طي زمان از بين مي رود. به كارگيري كرايوآنالژزي و نيز انجام تحقيقات مشابه بر روي ساير اعمال جراحي پيشنهاد مي كنيم.