شيوع استئوپروز و ارتباط آن با برخي شاخص هاي دموگرافيک در بيماران مراجعه کننده به مراکز دانسيتومتري شهر گرگان در سال 87

مقدمه: پوکي استخوان يکي از بيماريهاي شايع با عوارض ناتوان کننده مي باشد که بار اقتصادي زيادي را بر جامعه تحميل مي کند. مطالعه حاضر با هدف بررسي شيوع استئوپروز و ارتباط آن با برخي شاخص هاي دموگرافيک در شهر گرگان صورت پذيرفت.
روش کار: در اين مطالعه مقطعي – تحليلي، 300 فرد از ميان 3000 فرد مراجعه کننده به مراکز دانسيتومتري شهر گرگان طي سال 87 به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. ميزان تراکم استخوان به روش (Dual Energy X-Ray Absorptiometry) DXA در استخوان هاي گردن فمور و مهره هاي کمري L2 و L4 تعيين گرديد. اطلاعات عمومي و اطلاعات حاصل از دانسيتومتري بر اساس معيار WHO استخراج و جمع آوري گرديد. تجزيه و تحليل داده ها در نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمونهاي کاي دو و رگرسيون خطي صورت پذيرفت و سطح معني داري براي تمام آزمونها 0.05 در نظر گرفته شد.
نتايج: شيوع استئوپروز در اين مطالعه بر اساس بررسي ناحيه کمر و فمور به ترتيب 33.7% و 16.7% بود. متوسط تراکم استخواني در ناحيه کمر 0.93g/cm² و 0.78g/cm² در ناحيه فمور بود. رابطه سن و وضعيت تراکم توده استخواني در ناحيه کمر (P-value <0.01) و ناحيه فمور (P-value <0.01) از لحاظ آماري معني دار بود. رابطه شاخص توده بدني با تراکم توده استخواني در ناحيه کمري از لحاظ آماري معني دار ((P-value <0.01 ولي اين رابطه در ناحيه فمور همانند رابطه جنسيت و وضعيت تراکم توده استخواني در ناحيه فمور و کمر معني دار نبود.
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه گوياي شيوع بالاي استئوپروز در بيماران مراجعه کننده به مراکز دانسيتومتري شهر گرگان مي باشد و نيز نشان داد که سن نقش پيش بيني کننده براي تراکم استخواني در ناحيه کمر و فمور و شاخص توده بدني اين نقش را در ناحيه کمر دارد .