اثر هم گرايي اقتصادي بر روابط تجاري کشورهاي عضو سازمان جهاني تجارت (WTO) و اتحاديه هاي منتخب

پس از تشکيل سازمان جهاني تجارت در سال 1995، نه تنها همه کشورهاي جهان ملزم به کسب عضويت در آن سازمان شدند، بلکه کشورهايي که از پتانسيل بالاي اقتصادي برخوردار بودند با ورود به اين سازمان، از مزيت هاي نسبي خود به نحو شايسته اي بهره گرفتند و روابط تجاري را گسترش دادند. يک هدف اين سازمان تحق همگرايي اقتصادي بين کشورها بوده است. اکنون سوال قابل طرح اين است که آيا در فرايند جهاني شدن، هم گرايي در شاخص هايي مثل سياست هاي پولي، نرخ بهره و پول هاي رايج (نرخ ارز) مي تواند منجر به گسترش جريان هاي تجاري در بين اعضاي سازمان جهاني تجارت و حتي اعضاي اتحاديه هاي اقتصادي شود؟
هدف اين مقاله پاسخ به سوال مطرح شده در بالا از طريق ارایه يک تحليل نظري و توصيفي از رابطه بين هم گرايي اقتصادي و تجارت بين الملل است. هم چنين با استفاده از داده هاي 126 کشور جهان در دوره 1995-2004، يک الگوي اقتصاد سنجي تجارت برآورد مي شود، تا تاثير پذيري جريان هاي تجاري از هم گرايي هاي اقتصادي در کشورهاي عضو سازمان جهاني تجارت و اتحاديه هاي منتخب بررسي شود. نتايج مطالعه بر هم گرايي مالي در گسترش تجارت مابين کشورهاي عضو تاکيد دارد.