سرمايه اجتماعي به عنوان «حلقه مفقوده» تبيين علت پيشرفت بعضي جوامع و عدم شكوفايي برخي ديگر ناميده شده است. ريشه واژه اجتماعي به معناي «دوست و رفيق» است، و اساسا واژه اجتماعي از پديده دوستي ناشي شده است و نشان مي دهد كه منابع موجود درون شبكه هاي كسب و كار يا شبكه هاي فردي داراييهاي شخصي محسوب نمي شوند. سرمايه اجتماعي هم در سطح جامعه و هم در سطح سازمان مطالعه شده است. سرمايه اجتماعي سازماني منبع ناشي از ويژگيهاي روابط اجتماعي درون سازمان است و از طريق جهت گيري اهداف جمعي و اعتماد مشترك سطوح اعضا شناخته مي شود، و دو جزء دارد: امكان مشاركت و اعتماد. يكي از روشهاي ايجاد سرمايه اجتماعي سازماني گردآوردن گروههاي غيررسمي كاركنان براي مشاركت در دانش و مهارت است. در اين گروهها (گروههاي حرفه اي) افرادي كه داراي تجربيات، ابزارهاي كاري و چالشهاي مشترك اند، يكديگر را مي يابند، با هم ملاقات مي كنند، تا مسايل را حل و با كساني كه نياز كاري مشترك دارند رابطه برقرار كنند.