ارتباط اضطراب و کيفيت زندگي در دانشجويان مقيم خوابگاه هاي دانشگاه علوم پزشکي تهران

بررسي کيفيت زندگي و اعتلاي آن نقش بسزايي در سلامت، زندگي اجتماعي و فردي دارد. بر اساس شواهد، عناصر عمده کيفيت زندگي در سلامتي و بيماري مي تواند با اعتبار قابل قبولي اندازه گيري شود. در عين حال هر ساله درصدي از درآمد سرانه ملي صرف اختلالات حاصل از اضطراب مي شود. اضطراب مي تواند عامل خطري براي سلامت انسان باشد. به لحاظ اهميت اين پديده، اين مطالعه به بررسي ارتباط اضطراب با ابعاد مختلف کيفيت زندگي مي پردازد.
تحقيق اخير، مقطعي و تحليلي است. جامعه پژوهش را دانشجويان دختر مقيم خوابگاه هاي دانشگاه علوم پزشکي تهران تشکيل مي دادند که يک نمونه 200 نفري به صورت تصادفي از بين آنان انتخاب شد. به منظور نمونه گيري، ابتدا چهار خوابگاه و سپس نمونه ها در هر يک از خوابگاه ها به صورت تصادفي انتخاب شدند. داده ها با استفاده از ابزارهاي پژوهش (پرسشنامه اضطراب اسپيلبرگر و پرسشنامه پژوهشگر ساخته با استناد به پرسشنامه کيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني)، جمع آوري گرديد.
يافته هاي تحقيق ارتباط نسبتا قوي و منفي سطح اضطراب و کيفيت زندگي (P<0.05, r=-0.66) را نشان داد و حاکي از آن است که اضطراب با کيفيت زندگي رابطه اي معکوس دارد.
از يافته هاي اين تحقيق مي توان نتيجه گيري کرد با توجه به ارتباط دو متغير مورد بررسي، مي توان با افزايش کيفيت زندگي سطح اضطراب را کاهش داد.