نقش آب و آبياري در توسعه پايدار روستايي (محدوده روستايي اخترآباد-حکيم آباد)

در ميان نظريات توسعه پايدار روستايي پويشي در جريان است که، با توجه به عناصر مشترکي که در تعاريف توسعه پايدار روستايي وجود دارد، مي توان آن را حرکت ملي-جهاني ناميد، حرکتي که با تاکيد بر عوامل محيط طبيعي، اجتماعي، اقتصادي و مسایل آب و آبياري مشخص مي شود.
هدف اين تحقيق درک ويژگيها، اصول و اهداف توسعه پايدار روستايي در ايران مرکزي است. با استفاده از يافته هاي پژوهش ميداني، نگرش فعالان روستا (همکاران توسعه اي)، در محدوده روستايي اخترآباد-حکيم آباد کند و کاو شده است. اين مقاله نشان مي دهد که بين ويژگيهاي محيط طبيعي و اجتماعي و مسایل آب و آبياري با هدف بهبود وضعيت زندگي روستاييان جرياني شکل مي گيرد که همانا کوشش براي رسيدن به توسعه پايدار روستايي است.
يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد که مساله اوليه عدم شناخت صحيح و درست نياز روستاييان و مشارکت ندادن آنها، به ويژه زنان، در توسعه روستايي است و اصلاح نظام آبياري در سرلوحه مسایل آب و آبياري قرار گرفته است.