تحليل روايت شناختي ويژگي هاي سبک تاريخ نگاري بيهقي در چارچوب نظريه هوش مصنوعي

هدف اين پژوهش بررسي ويژگي هاي سبک تاريخ نگاري بيهقي در چارچوب نظريه هوش داستاني است. هوش داستاني (رندال، 1999) عبارت است از مجموعه توانايي هاي درک و بازتوليد ساختارهاي روايي. به عقيده پژوهشگران، مي توان با استفاده از قابليت تحليلي اين نظريه ويژگي هاي تاريخ نگاشتي تاريخ بيهقي را که تاكنون بررسي نشده است، مورد واكاوي قرار داد. بررسي هاي انجام شده نشان مي دهد که بيهقي با بهره گيري از توانايي هاي پيرنگ پردازي، شخصيت پردازي، روايت پردازي و ژانرپردازي، سال ها پيش از ارايه نظريات تاريخ تحليلي توسط متفکران غربي، بسياري از اصول مورد توجه آنان را به شکلي ماهرانه مد نظر داشته است. وي با تاثيرپذيري از فراروايت هاي فرهنگ ايراني-اسلامي اثري منسجم و هماهنگ با ديگر مولفه هاي تمدن برآمده از اين فرهنگ ايجاد كرده است. در پايان، ظرفيت هاي ساختاري مطالعات روايت شناختي در ايجاد پيوندهاي تحليلي ميان ادبيات فارسي و اصول تاريخ نگاري علمي و بومي سازي نظريه هاي روايت شناختي مورد بحث قرار مي گيرد.