نوروز، مهرگان، سده، بهمنجنه و اساطير باستاني در شعر منوچهري

منوچهري بهترين نماينده دوره طبيعت و تصاوير طبيعت در نيمه اول قرن پنجم هجري است. او شاعر طبيعت و شاعر عشق و زندگي است، اشعار او، آدمي را به ياد كودكي مي اندازد كه از سر شوق و هوس نغمه مي خواند و اگر مرگ نابه هنگام در جواني، نغمه هاي پر از شور و شادي او را خاموش نمي كرد چه بسا كه آثاري دلپسندتر و زيباتر پديد مي آورد. در اين مقاله، پس از معرفي اجمالي شاعر ابتدا به تعريف اسطوره و سپس شرح و بررسي نوروز، مهرگان، جشن سده، بهمنجنه از ديدگاه تاريخ و اسطوره پرداخته شده است و آن گاه تاثير بسزاي اين اعياد در جاي جاي اشعار منوچهري نشان داده مي شود و، سرانجام، به ابياتي پرداخته مي شود كه در آن شاعر از شاهان و پهلوانان اساطيري ياد كرده و حاكمان وقت را به عرصه مقايسه كشانيده است.