مقدمه: امروز اعتياد مساله اي فراتر از يک معضل بهداشتي و درماني است و به عنوان يک بحران اجتماعي مطرح شده است که وسعت آن درحد جهاني مي باشد و بي شک پيامدهاي منفي اجتماعي فرهنگي، سياسي زيادي را به دنبال دارد. که علاوه بر اثرات سوء بر کيفيت زندگي فرد موجب کاهش ميزان پذيرش اجتماعي مي شود که همين امر مانعي بزرگي براي بازتواني فرد معتاد آن هم درجامعه به شمار مي آيد.
هدف: اين پژوهش يک مطالعه توصيفي از نوع همبستگي مي باشد که با هدف بررسي ارتباط کيفيت زندگي با پذيرش اجتماعي در معتادين مراجعه کننده به مراکز ترک اعتياد استان گلستان تشکيل مي دهند.
روش کار: نمونه پژوهش 145 نفر که شرايط پژوهش را داشتند با توجه به روش نمونه گيري خوشه اي به صورت تصادفي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه 17 سوالي کيفيت زندگي و پرسشنامه 33 سوالي پذيرش اجتماعي که درگذشته روايي و پايايي هر دو به کرات سنجيده شده است. اطلاعات پس ازجمع آوري وارد نرم افزار آماري spss16 شد. سپس توسط آمارتوصيفي و تحليلي مورد تجزيه تحليل قرار گرفتند.
نتايج: يافته ها به ترتيب با ميانگين و انحراف معيار3.10+6.24 کيفيت زندگي به ميزان تاحدي مطلوب رو به سمت نامطلوب مي باشد. به صورتي که بيشترين درصد واحدهاي پژوهش 50% کيفيت زندگي نامطلوبي را داشتند و تنها 3% از کيفيت زندگي مطلوب برخوردار بودند. همچنين سطح پذيرش اجتماعي با ميانگين و انحراف معيار 4+4.14 در حد متوسط رو به ضعيف مي باشد. ولي بين کيفيت زندگي با پذيرش اجتماعي ارتباط معني داري يافت نشد. درضمن بين کيفيت زندگي و پذيرش اجتماعي با هيچ کدام از مشخصات دموگرافيک ارتباط معني داري يافت نشد.
بحث و بررسي: اعتياد بر کيفيت زندگي و پذيرش اجتماعي افراد تاثير منفي دارد. که به طور کلي عوامل و مشکلات متعدد اجتماعي، روانشناختي و زيست شناختي در گرايش به اعتياد و ادامه آن نقش دارند. لذا ارتقا و بهبود کيفيت زندگي و پذيرش اجتماعي جهت پيشگيري از ابتلا به مواد مخدر و يا ترک مواد نيازمند برنامه هاي جامع و ايجاد بينش و نگرش نو نسبت به اين مساله مي باشد.