شيوع مصرف سيگار در کارکنان مراکز بهداشتي درماني شهر يزد

مقدمه: مصرف سيگار به عنوان اولين علت قابل پيشگيري از مرگ و مير در دنيا مي باشد. تعداد نخ مصرفي روزانه وسالهاي مصرف بعنوان خطراساسي دربروز بيماريها و مرگ و مير وابسته به سيگار است. آسيبها و پيامدهاي ناخوشايند و نوعا جبران ناپذير ناشي ازمصرف سيگار بخصوص براي قشر تحصيل کرده بهداشتي حايز اهميت مي باشد. اين مطالعه به همين منظورصورت گرفته است.
روش کار: اين مطالعه، مطالعه اي توصيفي مقطعي است که به صورت سرشماري بر روي 200 نفر از کارکنان مراکز بهداشتي درماني شهريزد بعمل آمد. ابزار جمع آوري داده پرسشنامه بوده و اطلاعات حاصل از آن با استفاده از نرم افزارEPI6 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است.
يافته ها: از تعداد کل نمونه اي که بررسي شد 7.31 درصد مرد و 3.68 درصد زن بودند و درگروههاي سني 56-30 ساله قرار داشتند و ميزان سابقه کار آنها 30-1 سال گزارش شده است. بر اساس نتايج اين مطالعه کل مردان درفاصله سني 34-15 سال شروع به استعمال دخانيات کرده اند که 1.19 درصدآنها در سن 20-24 سالگي بوده اند که 5.2 درصد هم خيلي زياد سيگار مي کشند. در بين کارکنان زن فرد سيگاري مشاهده نشد. ازبين 200 نفرکل کارکنان 6.85 درصدعنوان کرده اند که هيچ کس درمنزلشان سيگاري نيست. از عوامل موثر در خصوص ترک سيگار 3.24 درصد انگيزه شخصي، 8.18 درصد به دلايل بهداشتي و توصيه پزشک، 9.5 درصد استرس کمتردرزندگي و 4 درصد هزينه مصرفي براي خريدسيگار را عامل مهم براي ترک کردن دانسته اند .
نتيجه گيري: به نظر مي رسد بايد جهت پيشگيري از بيماريها و ارتقاي سطح سلامت افراد جامعه بر بهبود سطح زندگي و اصلاح نقاط ضعف و رفع عوامل خطر زا در سلامتي افراد تاکيد گردد. بخصوص کارکنان مراکز بهداشتي درماني که نقش مهمي در زندگي افراد مراجعه کننده به مرکز و همچنين زندگي خود دارند بايد در اين رابطه آموزش لازم را ببينند تا شيوه زندگي سالم را برگزيده و به ديگران هم آموزش دهند .