سازه هاي موثر در تعيين پاداش هيات مديره (يک بررسي تجربي در بورس اوراق بهادار تهران)

در شرکت هاي گسترده امروزي به دليل تعداد مالکان و سهام داران، نظارت مستقيم بر عملکرد شرکت توسط سهام داران ميسر نيست و گروه مزبور صرفا مي توانند از مزاياي حاصله بهره مند گردند. لذا منطقي است که از طريق ايجاد مکانيزم هاي نظارتي، درصدد حفظ منافع خود و کنترل بهينه رفتار مديران استخدامي برآيند. يکي از ابزارهاي رايج جهت دستيابي به اين مهم، اعطاي پاداش به مديران بر اساس عملکرد آنان و انگيزش اين مباشران، در راستاي اهداف شرکت بدان طريق است که در تئوري نمايندگي بحث مي شود .
هدف اصلي از انجام اين تحقيق، آزمون تجربي مضامين تئوري نمايندگي به منظور تبيين ادراک بازار سرمايه از عملکرد مديران و ساز و کارهاي بازار در تعيين پاداش هيات مديره بر اساس اطلاعات کسب شده براي سال هاي 1387 تا 1382 شمسي از بازار بورس اوراق بهادار تهران مي باشد. در فرايند آزمون با استفاده از يک مدل رگرسيون خطي، پاداش هيات مديره شرکت هاي انتخابي، با برخي متغيرهاي ارزيابي عملکرد مبتني بر بازار و حسابداري، ضمن ملحوظ داشتن برخي معيارهاي ثابت غيرمرتبط با عملکرد، نظير اندازه شرکت و تمرکز مالکيت، مرتبط گرديده است .
يافته ها در سطح کل شرکت ها حاکي از رابطه معني دار بين نسبت بازده دارايي ها و تغييرات آن، اندازه شرکت، تمرکز مالکيت و ريسک مالي با پاداش هيات مديره است. در سطح صنايع نيز، دو متغير اندازه شرکت و نسبت بازده دارايي ها، در مقايسه با ساير متغيرهاي انتخابي بيشتر مورد استفاده بوده اند
با جايگزين نمودن تغييرات پاداش به جاي پاداش، نتايج تضعيف مي شود. در اين مرحله تنها متغييري که با تغييرات پاداش رابطه معني دار نشان مي دهد، نسبت بازده دارايي هاست.