راهبردهاي كمك جويي دانشجويان آموزش از راه دور با موفقيت سطح بالا يا پايين

هدف اين مقاله ارايه گزارشي است از بررسيهاي انجام شده درباره جنبه هاي گوناگون كمك جويي دانشجويان دانشگاه آزاد هنگ كنگ، كه از موفقيت سطح بالا و موفقيت سطح پايين برخوردار بودند.
بررسيها نشان مي دهند از نظر آماري تفاوت معناداري ميان گروههاي موفق سطح بالا و پايين وجود ندارد. اما اكثريت دانشجويان كمك جويي را به عنوان يك روش مطلوب براي يادگيري مورد توجه قرار داده اند. نتايج مصاحبه هاي انجام شده نشان مي دهند كه درخواست كنندگان كمك، فكر مي كردند كه قبل از كمك طلبي، خود بايد سعي و تلاش كنند.
اغلب دانشجويان نشان داده اند كه براي هر مشكلي نبايد درخواست كمك كنند؛ مگر اينكه مستقيما با موضوع درسي مورد مطالعه شان در ارتباط باشد. دانشجويان دختر در تمام زمينه ها گرايش بيشتري براي دريافت كمك از خود نشان مي دهند و معمولا دانشجويان دختر موفق سطح بالا بيشتر از دانشجويان موفق سطح پايين درخواست كمك مي كنند.
بيشترين تفاوت بين دانشجويان زن موفق سطح بالا و موفق سطح پايين، در درخواست كمك در زمينه اضطراب آزمون و امتحان، خودانگيزشي و يافتن وقت براي مطالعه مشاهده مي شود.
اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها نشان مي دهند كه اغلب دانشجويان موفق سطوح بالا و پايين ترجيح مي دهند به تنهايي كار كنند.
نتيجه مصاحبه ها نشان داد كه تعدادي از دانشجويان به ويژه گروههاي موفق سطح پايين علاقه مند بودند كه به صورت گروهي كار كنند، البته در صورتي كه سازماندهي آن آسانتر باشد؛ اگرچه نتايج به دست آمده از اين تحقيق، نشان دادند كه از لحاظ آماري بين دانشجويان دانشگاه هنگ كنگ در گروههاي موفق سطح بالا و موفق سطح پايين در فرايند كمك خواهي تفاوت معناداري وجود ندارد.