در اين مطالعه شش روش مختلف جمع آوري اطلاعات براي پي بردن به فرايندهاي ذهني نويسنده در هنگام نوشتن مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد در روشهايي (چه کتبي و چه شفاهي) که با فاصله از زمان نوشتن انجام مي شود (به عنوان مثال پرسشنامه و مصاحبه) احتمال زيادي براي از بين رفتن اطلاعات وجود دارد. از بين متدهاي بررسي شده به نظر مي رسد که «فکر کردن با صداي بلند» مناسب ترين روش براي دسترسي به اطلاعات مربوط بـه فرايند ذهني نويسنده باشد.
(اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسي، در بخش انگلیسي قابل رویت است.)