بررسي اثرات زيست محيطي سياستهاي توسعه فضايي شهر تهران

بر اساس سرشماري عمومي نفوس و مسكن درسال 1375، بيش از 60 درصد ازجمعيت كشور شهرنشين بودند. رشد شهرنشيني روندي جهاني است و در حال حاضر 47% از جمعيت جهان درشهرها زندگي مي كنند كه تا سال 2050 مـيلادي، بـيش از 71 درصـد از جـمعيت جـهان شهرنشين خواهند شد. هم اكنون درهيچ نقطه از جهان، الگوي شـهري سـالم وجـود نـدارد ولـي بـراي داشـتن شـهرهاي سالم از جنبه هاي مثبت در كشورهاي پيشرفته مي توان استفاده كرد.
در حالي كه سير دگرگوني در جهان در حال افزايش است و شهرها به مركز تحولات بشري تبديل مي شوند، زنـدگي بـشري بـا بـهره گيري از فناوري پـيشرفته در شكل گيري خود سرعت گرفته و شهرها به محل رفاه و آسايش تبديل مي شوند، ما در كشور خود، شاهد شكل گيري اشكال متفاوتي از شهرنشيني هستيم، مشكل ترافيك هر روز هزاران ساعت از وقت شهروندان را تلف مي كند، تعدي و تجاوز شهروندان به حقوق يكديگر درحال افزايش است، الگوي مصرف انرژي هنوز تهيه نشده و آلودگيها در حال افزايش هستند. اقتصاد شهري به صورت بهينه ساماندهي نشده و آثار بيماري بر چهره آن مشهود است و ….
در اين تحقيق سعي شده تا با بررسي سياستهاي توسعه فضايي شهر تهران، از ابتدا تا كنون، اثرات زيانبار توسعه بدون برنامه شهر تهران بيان و راهكارهاي مرتبط با هر يك از آلودگيها و منابع آلاينده ارايه شود. بديهي است هرگونه اقدامي، جهت تغيير وضع موجود و ساماندهي امور شهري بايد با دقت و زير نظر مهندسان و جغرافيدانان به اجرا درآيد.