در محيط هاي پيچيده امروز، سازمان ها مجبورند به منظور مقابله با پيچيدگي هاي محيطي،ظرفيت يادگيري خود را ارتقا دهند و به سمت افزايش پيچيدگي دروني و افزايش اجزا و واحدهاي فرعي خود حرکت نمايند. به موازات حرکت به سمت پيچيدگي، سازمان ها ناچارند براي حفظ انعطاف و پاسخ به موقع به الزامات محيطي به واحدها و اجزا فرعي خود آزادي عمل بيشتري در مقايسه با محيط هاي پايدار و باثبات دهند. از آنجايي که مستقل شدن و خودگردان شدن واحدها مي تواند براي سازمان ها به دليل غيرمتمرکز شدن امور مساله ساز شود لذا سازمان ها مجبورند به دنبال روش هايي باشند که به مدد آنها يادگيري و، همچنين، ويژگي هاي کل را در يکايک اجزا متبلور سازند تا هر جزء آينه تمام نماي کل باشد. روش طراحي سازمان هاي کل گرا يا هولوگراف روشي است که براي سازمان ها امکان رسيدن به هدف مذکور را فراهم مي آورد.تلاش مقاله حاضر بر اين است تا با تشريح اصول بنيادين سازمان هاي کل گرا، زمينه لازم براي تبديل سازمان هاي سنتي به سازمان هاي کل گرا را فراهم نمايد.