ديدگاه هاي معرفت شناسي برنامه درسي در نظام آموزش باز و از راه دور

معرفت شناسي به عنوان يکي از شاخه هاي مهم فلسفه به مطالعه ماهيت دانش، موضوع، منابع و حدود و معيارهاي ارزيابي آن مي پردازد و در اين رهگذر درخصوص حقيقت و معرفت، که محصول آموزش و پرورش هستند، مي تواند ديدگاه هاي متنوع و گوناگوني را در پيش روي معلمان قرار دهد.
در خصوص چگونگي رابطه معرفت شناسي با نظام آموزش باز و از راه دور مساله بدين صورت مطرح مي شود که فرض هاي معرفت شناسي ديدگاه هايي که از آنها بحث به ميان آمده است، هر کدام در زمان شکل گيري نسل هاي آموزش باز و از راه دور به نوعي بر مولفه هاي مهم اين نظام آموزشي از قبيل معلم، شاگرد، برنامه درسي و راهبردهاي ياددهي يادگيري تاثير گذار بوده اند.
در اين مقاله براي تبيين رابطه معرفت شناسي و آموزش باز و از راه دور به بحث درباره رويکردهاي معرفت شناسي و روان شناسي غالب در هر يک از نسل هاي سه گانه آموزش و پرورش که هر کدام به نوعي نگرش و عملکرد مربيان اين نظام آموزشي را تحت تاثير قرار داده اند پرداخته مي شود.
با توجه به پيدايش و سير تحولات نظام آموزش باز و از راه دور رويکردهاي معرفت شناختي عمدتا شامل، 1. اثبات گرايي ياپوزيتيويسم، 2. تعبيري يا تفسيري، 3. انتقادي يا رهايي بخش مي شوند.
در مقاله حاضر با ارايه تصوير کلي از نظام آموزش باز و از راه دور، استلزامات ديدگاه هاي معرفت شناسي برنامه درسي در قالب نسل هاي سه گانه آموزش باز و از راه دور مورد کاوش قرار گرفته اند.