برگزاري جشن هزاره تولد حكيم ابوالقاسم فردوسي در 1313 شمسي سبب شد كه اثر جاودان حكيم توس، شاهنامه، مورد توجه قرارگيرد و گامهايي در راه تدوين شاهنامه اي مورد اطمينان و نزديك به آنچه حكيم فردوسي سروده بوده است، برداشته شود. محققان و اديبان درصدد برآمدند كه در كتابخانه هاي سراسر جهان، قديمترين نسخه هاي شاهنامه را شناسايي كنند، عكسها و ميكروفيلمهايي از آنها فراهم آورند، اعتبار و صحت نسخه ها را مورد ارزيابي قرار دهند و براي فراهم آوردن نسخه منقح و مصحح شاهنامه به رايزني بپردازند.
درمقاله حاضر، شش نامه از مرحوم محمد قزويني، مرحوم عباس اقبال و تيمورتاش به عنايت خان سميعي و ابراهيم پورداود درباره شاهنامه، نسخه ها و نحوه تصحيح آنها آمده است. نويسندگان نامه ها كه چندتن از رجال برجسته تحقيق درادب فارسي بوده اند، نظرات خودرا درباره شاهنامه و كيفيت چاپ آن ابراز كرده اند كه بعضي از آن نظرات درچاپ متون ديگر فارسي هم مي تواند راهنماي محققان جوان باشد.