علم «قرائت قرآن» از زمان پيامبر (ص) و به سعي آن حضرت پديد آمد. ابتدا به صورت شفاهي تعليم داده مي شد و بعدها به صورت مکتوب در آمد. برخي از اصحاب آن حضرت در اين دانش به مرحله تخصصي و معلمي رسيدند و پس از يک قرن، آموزشهاي مدرسه اي (کلاسيک) به ظهور قاريان هفت گانه مشهور انجاميد و پس از حدود يک قرن ديگر قرائتهاي آنان به صورت مدون عرضه گرديد.
گرچه قرائتهاي قاريان لزوما بر طبق آموزه هاي پيامبر اسلام (ص) با تجويد بود. اما پس از گذشت سه قرن، علم تجويد مدون شد. در اين مقاله چگونگي اين سير تاريخي مشخص شده است.