پيشگيري و روش هاي مداخله آن در باز دارندگي جرم و آسيب هاي اجتماعي

پيشگيري يكي از سياست ها و اقدامات اساسي در حوزه كنترل اجتماعي است. اين سياست به كليه اقدامات و راهكارهاي مستقيم و غير مستقيم بازدارنده از وقوع جرم و انحراف و آسيب هاي اجتماعي معطوف مي باشد و از اين جهت يك سياست پيشيني است كه در برابر انواع مجازات و اقدامات تاميني و تربيتي كه سياست پسيني است، قرار مي گيرد. پيشگيري در مقام سياست پيشيني، نسبت به سياست پسيني يا پيشگيري كيفري كه مدتا بر مجازات، آن هم از انواع شديد آن استفاده مي كند، كارآمدتر، موثرتر و داراي اثر بخشي بالا و همچنين از نظر اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي به صرفه تر است. عليرغم اين اهميت و تاثير ويژه پيشگيري در كاهش نرخ جرم و آسيب هاي اجتماعي و بازدارندگي آن، در عمل توفيق چنداني حاصل نشده است.
اين مقاله درصدد بازشناسي مفهوم پيشگيري، شناسايي انواع آن، و معرفي روش ها و مصاديق اجرايي و مداخله اي آن در كاهش و بازدارندگي جرم و آسيب هاي اجتماعي تاكيد دارد.