همنوايي نوعي تغيير در رفتار يا عقايد شخص در نتيجه اعمال فشار واقعي يا خيالي از طرف فردي ديگر يا گروهي از مردم است. جهت بررسي اين موضوع و مقايسه آن دردوجنس، پژوهشي بر روي 32 نفر دانشجو (16 نفر مرد و 16 نفر زن) دانشگاه پيام نور واحد قم در 4 دوره مختلف به صورت مرد در گروه مردها، مرد در گروه زن ها، زن در گروه مردها و زن در گروه زن ها (به عنوان گروهاي آزمايشي) صورت گرفت. ابزار مورد استفاده: 2 سري کارت که بر روي يکي از آنها، يک خط به عنوان معيار و بر روي ديگري 3 خط به عنوان مقايسه به صورت عمودي رسم شده بود (آزمايش اش ). آزمودني مي بايست، از بين سه خط مقايسه، خطي را که با خط معيار برابر بود انتخاب و اعلام مي کرد؛ روش اجرا: هريک از آزمودني ها را به تنهايي در جلسه اي شرکت داديم که 6 نفر نيز به عنوان هم دست در آن جلسه حضور داشته و با تباني قبلي جواب غلط را انتخاب مي کردند تا ميزان تغيير پذيري آزمودني ها را امتحان کنند. نتايج به دست آمده با توجه به آزمون «t استودنت » دو گروه مستقل نشان داد كه (%39.32) آزمودني ها به خصوص زنان، در يك واقعيت ساده ادراكي، وقتي تحت تاثير اكثريت متفق الراي قرار گرفتند، تلقين پذيري قابل توجهي در رفتار خود نشان دادند. مردها ميزان همنوايي شان در گروه هم جنس به مراتب بيشتر از گروه ناهم جنس (a=%1) و زنان ميزان همنوايي شان در گروه نا هم جنس، بيشتر از گروه هم جنس بود (a=%5).