بررسي ميزان شيوع سندرم فرسودگي شغلي در کارکنان مراکز بهداشتي درماني

خلاصه: امروزه يکي از عوامل اساسي در کاهش کارايي و از دست رفتن نيروي انساني، فرسودگي شغلي کارکنان است. اين معضل علاوه بر بروز اثرات نامطلوب جسمي، عوارض نامطلوب رواني متعددي نيز به همراه داشته و به خصوص در حرفه هاي ياري دهنده از جمله پرسنل بهداشتي درماني به دليل ماهيت استرس زاي اين مشاغل فرسودگي شغلي بيشتر ايجاد مي شود.
اهداف: اين پژوهش به منظور تعيين ميزان شيوع سندرم فرسودگي شغلي در سه بعد خستگي هيجاني مسخ شخصيت و کاهش کفايت شخصي و نيز تعيين سطوح رضايت شغلي بارکاري حمايت اجتماعي و عزت نفس در کارکنان مراکز بهداشتي درماني مشهد انجام گرفته است.
نوع مطالعه: اين طرح يک مطالعه توصيفي تحليلي است که به روش CROSS SECTIONAL انجام شده است. از آنجا که جامعه پژوهش و حجم نمونه پژوهش در اين بررسي يکسان مي باشد، اطلاعات به روش سرشماري جمع آوري گرديد.
روش مطالعه: در اين مطالعه پرسنل شاغل در 30 مرکز بهداشتي درماني مشهد، ابزار پژوهش را که شامل فرم اطلاعات دموگرافيک و پرسشنامه هاي عزت نفس-حمايت اجتماعي بارکاري رضايت شغلي و فرسودگي شغلي مازلاک (MBI) بوده ،تکميل نمودند.در پرسشنامه مازلاک فراواني واحدهاي مورد مطالعه در هر يک از ابعاد فرسودگي شغلي شامل:خستگي هيجاني مسخ شخصيت و کاهش کفايت شخصي با مقياس ليکرت به شکل کم –متوسط و زياد مورد ارزيابي قرار گرفته و آناليز داده ها توسط نرم افزار کامپيوتري SPSS و استفاده از آزمونهاي آماري (توصيفي-تحليلي) مناسب انجام گرفته است.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد که 3.92 درصد واحدهاي پژوهش عزت نفس بالا، 3.72 درصد کارکنان حمايت اجتماعي بالا، 7.67 درصد پرسنل رضايت شغلي متوسط و سطوح (بار) کاري در 5.90 درصد واحدهاي پژوهش در حد کم بود.در رابطه با فراواني ابعاد سه گانه فرسودگي: 2.50 درصد کارکنان سطوح کم فراواني خستگي هيجاني، 2.97 درصد افراد سطوح کم فراواني مسخ شخصيت و 3.79 درصد افراد سطوح بالاي فراواني کفايت شخصي را گزارش کردند. همچنين يافته ها حاکي از وجود ارتباط مستقيم معني دار بين احساس خستگي هيجاني با ميزان بار کاري و نيز احساس کفايت شخصي با ميزان حمايت اجتماعي و ارتباط معکوس معني دار ميان عزت نفس ورضايت شغلي با احساس خستگي هيجاني و نيز احساس مسخ شخصيت با ميزان حمايت اجتماعي بوده است.
نتيجه گيري: ميزان کلي فرسودگي شغلي در کارکنان در بعد خستگي هيجاني و مسخ شخصيت پايين و در بعد کفايت شخصي بالا بوده است .