بررسي ميزان ماندگاري بر درمان در درمان نگهدارنده با متادون

مقدمه: درمان نگهدارنده با متادون يک رويکرد شناخته شده اي جهت درمان وابستگي به مواد و به خصوص کاهش آسيب است. يکي از چالشهاي عمده دراين روش درماني ميزان ماندگاري دردرمان است
هدف اين مطالعه بررسي ميزان ماندگاري بر درمان نگهدارنده با متادون است.
روش مطالعه: دراين تحقيق بيماراني که به مراکز درمان اعتياد دانشگاه مراجعه کرده اند وتحت درمان نگهدارنده بامتادون بودندمورد بررسي قرار گرفتند اين نمونه ها حداقل يک سال وحداکثر 5.2 سال مورد پيگيري قرار داشتند.
نتايج: دراين تحقيق 155 بيمار با ميانگين سني 8.35+/-10 سال با دامنه تغييرات 62- 18 سال مورد بررسي قرارگرفتند. 6 نفر (9.3%) زن وبقيه مرد بودند. 60% بيماران به دليل مشکلات اقتصادي و 5.15% به دلايل قانوني و7.67% به دليل فشار خانواده مراجعه کرده بودند. 6.31% ترياک وشيره و60% هرويين و 4/8% کراک مصرف ميکردند. در9/21% از مراجعين به مصرف به روش تزريق بود. 8.76% حداقل يک رفتار پرخطر داشتند. ميانگين دوز متادون مصرفي 35+5.86 ميلي گرم بوده است. ميانگين طول ماندگاري 80 هفته باحدود اعتماد 95% از 90-71 هفته بوده است. فراواني ريزش 3.3% درماه اول، 9.13%در طول 3 ماه اول، 2.23% در6 ماهه اول و 8.31% درسال اول و7.41% درکل ريزش داشته اند. طول مدت بقا باسن رابطه مستقيم ومعني داري داشت وهمچنين با نوع ماده مصرفي و روش مصرف رابطه معني داري داشت.
نتيجه گيري: باتوجه به آماربدست آمده دربخش نتايج که ميزان ماندگاري بر درمان که تا يک سال 2.68 % و بالاي يک سال 3.58% ميباشد و مقايسه آن با مطالعات ديگران که تقريبا همين ميزان راگزارش کرده اند ميتوانت نتيجه گرفت که اين روش درماني روش موثر درکنترل وابستگي به موادر درجامعه يزد مي باشد.