همه گير شناسي خودکشي منجر به فوت شهرستان انديمشک در سال 1382 و تعيين برخي از متغيرهاي زمينه اي آن

مقدمه و هدف: مساله خودکشي در جرگه آسيب هاي اجتماعي و بهداشتي است و بررسي همه گيرشناسي خودکشي مي تواند زمينه را براي اقدامات موثر پيش گيرانه فراهم آورد. اين پژوهش با هدف بررسي همه گير شناسي خودکشي در شهرستان انديمشک و در ارتباط با متغيرهاي جمعيت شناختي بود.
روش کار: اين پژوهش از نوع توصيفي - مقطعي با راهبرد گذشته نگر بود. در اين مطالعه طي يک سال شمسي (1382) در شهرستان انديمشک انجام گرفت. براي گردآوري اطلاعات مورد نياز پرسشنامه اي تنظيم شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آماري توصيفي استفاده شد.
يافته ها: 32 مورد خودکشي منجر به فوت در شهرستان انديمشک ثبت گرديد. ميزان شيوع خودکشي در يک سال شهرستان 20.3 درصد هزار نفر بود يافته ها نشان داد: 1- از 32 مورد خودکشي موفق در شهرستان 19 مورد مرد (%59.3) و 13 مورد زن (%40.7) بوده اند. 2- شايعترين روش خودکشي در شهرستان به ترتيب خودسوزي %76.9 در زنان و مسموميت با دارو %57.9 در مردان بوده است. 3- بيشترين فراواني خودکشي در شهر %87.5 بوده است. 4- ميزان خودکشي در زنان متاهل و مردان مجرد بيشترين فراواني را داشت. 5- بيشترين ميزان خودکشي در سطح تحصيلي راهنمايي بوده است. 6- بيشترين فراواني خودکشي منجر به فوت در گروه سني 26-22 سال بوده است. 7- بيشترين فراواني خودکشي شهرستان در فصل تابستان بوده است.
بحث و نتيجه گيري: اين پژوهش نشان داد که افراد با تحصيلات کم و زنان متاهل و مردان مجرد احتمالا کساني هستند که مشکلات خانوادگي بيشتري دارند، گروه‌ آسيب پذيري هستند و اطلاعات اين پژوهش مي توان راه گشاي اقدامهاي بهداشتي و پيشگيرانه باشد.