بررسي وضعيت آگاهي و نگرش و عملکرد معلمين دبيرستانهاي ناحيه يک شهر يزد درباره بهداشت دهان و دندان در سال 88

مظلومي محمودآباد سيدسعيد; هداوندخاني مريم; شيرازي جواد; دهقاني تفتي عارفه

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

طلوع بهداشت : بهار 1389 , دوره 9 , شماره 1 (مسلسل 28) ; از صفحه 27 تا صفحه 34 .

عنوان مقاله:
بررسي وضعيت آگاهي و نگرش و عملکرد معلمين دبيرستانهاي ناحيه يک شهر يزد درباره بهداشت دهان و دندان در سال 88

نویسندگان:

مظلومي محمودآباد سيدسعيد, هداوندخاني مريم*, شيرازي جواد, دهقاني تفتي عارفه

آدرس:

* دانشگاه علوم پزشکي شهيد صدوقي يزد

چکیده:

سابقه و اهداف: پوسيدگي دندانها و بيماري هاي پريودنتال از جمله شايعترين بيماريهاي بشري است و بخش مهمي از وقت و هزينه خانواده ها را به خود اختصاص داده است. صاحبنظران دندانپزشکي بر اين عقيده اند که تنها راه کاهش پوسيدگي و بيماري هاي پريودنتال روي آوردن به امر پيشگيري است و در اين ميان مدرسه نقش بسيار مهمي در ارتقاء سلامت در مراحل بحراني دوران کودکي و نوجواني ايفا مي کند. به منظور رفع نيازهاي آموزشي و بهداشتي دانش آموزان، بايد آموزش معلمين و تقويت مداوم آن مدنظر قرار گيرد.
مطالعه حاضر با هدف بررسي وضعيت آگاهي و نگرش و عملکرد معلمين دبيرستانهاي ناحيه يک شهر يزد درباره بهداشت دهان و دندان انجام شد.
روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي - تحليلي است که در سال 88 در مدارس متوسطه ناحيه 1 شهر يزد انجام شد. 210 معلم که با استفاده از فرمول نمونه گيري بدست آمده بود بطور تصادفي انتخاب شدند. تعداد 10 مدرسه از مدارس مقطع متوسطه ناحيه 1 شهرستان از نقاط مختلف جغرافيايي شهربطور تصادفي از ليست مدارس انتخاب و کليه معلمين اين مدارس مورد بررسي قرار گرفتند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه پيش ساخته که روايي و پايايي آن توسط محقق تعيين شده بود استفاده شد که حاوي 7سوال دموگرافيک، 19 سوال مربوط به نگرش، 8 سوال آگاهي و 3 سوال در مورد عملکرد بود. داده ها با کمک نرم افزار آماري SPSS 11و با استفاده از شاخص هاي ميانگين، انحراف معيار و درصدها توصيف و با استفاده از آزمو ن کاي اسکوئر،کروس کالواليس و من ويتني تحليل شد.
نتيجه گيري: از تعداد 210 نفر معلم 54 نفرمرد و 156 نفر زن بودند متوسط سن افراد مورد مطالعه 37.37±4.98 بوده است. که ميانگين نمره آگاهي افراد مورد مطالعه 13.88±2.43 بوده است. ميانگين آگاهي با جنس و وضعيت درآمد از لحاظ آماري معني دار بود (P<0.05). همچنين با توجه به نتايج به عمل آمده با افزايش سن ميزان آگاهي معلمان از بهداشت دهان و دندان افزايش مي يابد ولي اين اختلاف از لحاظ آماري معني دار نيست. ميانگين نمره نگرش آنان 10.34±3.42 (از کل 19 امتياز) بود. ولي ميانگين نگرش با هيچکدام از متغير هاي دموگرافيک ارتباط آماري معني داري نداشت.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه ميتوان گفت كه جهت بهبود كيفيت بهداشت دهان و دندان در مدارس نياز به افزايش آگاهي معلمان با استفاده از دوره هاي بازآموزي توسط افراد مجرب، تجديدنظر در محتوا دوره هاي بازآموزي و افزايش سطح علمي اين دوره ها وجود دارد.