وضعيت استناد در «پژوهش نامه» و «کتاب ماه کودک و نوجوان»

هر پژوهش براي اينکه بتواند نقشي تاثيرگذار داشته باشد، بايد نتايج و گفته هاي خود را چه به صورت هم جهت و چه در جهت مخالف، بر پايه پژوهش هاي پيشين بنا کند. ادبيات کودک ايران نيز به عنوان يک علم نوپاي دانشگاهي، براي توسعه گستره تحقيقي خود، نيازمند پژوهش هايي است که اصول علمي و مستند سازي در آن ها رعايت شده باشد. استناد فرايندي ذهني و فرهنگي و در عين حال عملي اجتماعي است. فهرست منابع مورد استناد نيز از مهم ترين اجزاي همه آثار تحقيقي و تاليفي است و رفتار استنادي شامل چگونگي استفاده از منابع، نوع تاکيد بر موارد ويژه، تکرار کاربرد برخي منابع، گرايش به متوني که به زباني خاص منتشر شده و ... است. مقاله حاضر، با ارایه توصيفي از وضعيت استناد در دو مجله تخصصي ادبيات کودک (پژوهشنامه ادبيات کودک و نوجوان و ماهنامه کتاب ماه کودک و نوجوان) شيوه هاي استناد را در نقد ها و مقاله هاي آن ها بررسي کرده است. يافته هاي پژوهش نشان داد، با توجه به لزوم رعايت اصول نگارش علمي، وضعيت استناد در اين دو نشريه، چندان مطلوب نيست.