فناوري همسان سازي انساني با نگاه به مباني انسان شناختي کانت

همسان سازي به ويژه همسان سازي انساني، جديدترين فناوري عصر حاضر است که به «بحث قرن» معروف شده است. اين تکنيک از زمان ظهور به علت مسايل اخلاقي آن دلمشغولي هاي فراواني را در سراسر دنيا براي صاحبان انديشه ايجاد کرده است. صدمات فيزيکي حاصل از دستکاري تخمدان زنان، هسته و جنين، امکان آسيب هاي روحي و رواني، بيماري هاي ناعلاج و پيري زودرس، نگراني هاي موجود در اين رابطه است که ضرورت تحقيق و پژوهش را ايجاب مي کند. براي رسيدن به مبناي دقيق فلسفي جهت رفع نگراني هاي موجود و پايان دادن به نزاع مابين دانشمندان علوم طبيعي و علوم انساني در مورد اين فناوري، لازم است که با نگاه عميق و فلسفي انسان را مورد پژوهش و تحقيق بيش تري قرار داد.
در نگارش حاضر با عنوان «فناوري همسان سازي انساني با نگاه به مباني انسان شناختي کانت»، ابتدا آرا و انديشه هاي فلسفي کانت درباره انسان مورد بررسي قرار گرفته است، به تحليل آرا و انديشه هاي انسان شناختي او پرداختيم، سپس با توجه به اين که در انديشه کانت انسان از عقل، اختيار و خود قانون مندي برخوردار است هم چنين از جايگاه والاي کرامت انساني و غايت في نفسه نيز برخوردار مي شود، بنابراين نتيجه گرفتيم که فناوري همسان سازي انساني با مباني انسان شناختي کانت تعارض پيدا مي کند و همين طور بر اساس انسان شناختي کانت فناوري همسان سازي انساني اعم از درماني و توليدمثلي را بايد ممنوع اعلام کرد.